بچه تر که بودیم دوشنبه و جمعه، رادیوی قدیمی خانه مان صدای دلنشینی را با
گوش ما آشنا می کرد؛ صدایی آشنا، از صدای آن پیرمرد خسته دل با لهجه شیرین
روستایی اش گرفته تا مردم کوچه و بازار و صدای بزرگانی همچون ابوذر و مقداد که
هرکدام از نفس گرم یک نفر بیرون می آمد. صدای ماندگاری که دیروز صبح ، خبر این
گونه آن را روایت کرد:
«استاد رضا رضاپور صدای ماندگار خراسان و پیشکسوت
هنرهای نمایشی استان دار فانی را وداع گفت.»
حالا دیگر نه آن صداهای دلنشین شنیده می شود و نه از لهجه شیرین مشهدی
استاد خبری است. همین چند روزپیش بود که استاد پس از ماه ها بسترنشینی به
دلیل سکته مغزی، با حال خوب دوباره پا به صحنه هنرهای نمایشی گذاشت و خاطره
سال ها تجربه و فعالیت اش رادر تئاتر زنده کرد و حال خوب و حضورش در تئاتر شهر
مشهد برای خیلی ها امیدآفرین بود که دوباره استاد رضاپور را سرحال و سرزنده
ببینند اما... دیروز اما امیررضاپور ؛فرزند استاد از عروج پدر به «خراسان» چنین گفت:
از چهارم آذر 92 در پی یک حمله شدید سکته مغزی، پدر در بیمارستان قائم بستری
شدند و این سکته مغزی موجب شد سمت راست بدن شان از کار بیفتد و قدرت تکلم
از ایشان گرفته شود. امروز صبح (دیروز) هم در بیمارستان امام رضا (ع) بستری بودند
که به دلیل اثرات همان سکته مغزی و نارسایی قلبی و مشکلات تنفسی که برای
شان پیش آمده بود، دار فانی را وداع گفتند.
استاد رضا رضاپور بیش از نیم
قرن با هنر و فرهنگ این
سرزمین همنشینی کرد و از
وجودش برای اعتلای هنر
استان مایه گذاشت؛ از سال
های هنرآفرینی اش در صحنه
تئاتر گرفته تا همه سال هایی
که با صدای دلنشین و لهجه شیرین مشهدی اش در گوش مردم استان از مهربانی
می گفت. استاد که تولدش به سال 1322 در محله نوغان مشهد برمی گردد، بخش
زیادی از زندگی اش را در استودیوهای صدا و سیمای خراسان رضوی و صحنه های
تئاتر استان گذراند... کارگردانی ، نویسندگی و بازیگری در نمایش های رادیویی،
حضور فعال در عرصه های مختلف هنری کشور از نویسندگی و مجری گری در رادیو
گرفته تا افتخار آفرینی هایش در جشنواره های مهم هنری و بازی در آثار تلویزیونی
سینمایی از جمله «گل مراد»، «آرزوهای سلطان قلی»، «سایه ای برای همه»،
«عالیه»، «درآرزوی ازدواج»، «گریز از شهر» و «کیمیا» تنها بخشی از فعالیت های
هنری استاد رضا رضاپور محسوب می شود.
اینجانب به نمایندگی از همکاران نگهداری خطوط منطقه خراسان ؛ درگذشت این
هنرمند گرامی را به تمام مردم هنردوست خراسان تسلیت میگویم.
تردیدی نیست که استاد رضا پور در اعتلای فرهنگ بومی و پاسداشت از لهجه اصیل
مشهدی زحمات زیادی را متقبل شده اند که بسیار مفید بوده است . خداوند این عزیز
هنرمند را قرین رحمت نماید ... انشاالله
